Terug naar het licht
Een bijdrage van Marion Teixeira, vanaf Lesbos
Hoe is dat nu? Na twee jaar in Nederland weer in Griekenland aankomen? Herkennen we alles nog wel? Zijn we niet teveel gewend geraakt aan alle luxe van Nederland? Wat valt ons eigenlijk als eerste op? Dat antwoord is zo simpel en ligt eigenlijk zo voor de hand.
Twinkeling
Het is het LICHT met hoofdletters. Al op de boot zeg ik tegen mijn partner dat het licht weer is aangegaan. Dat intense speciale licht. Het straalt van boven naar beneden, het straalt op de kabbelende twinkeltjes vanaf het water terug naar mijn netvlies. En dan de taal, ik moet af en toe even zoeken naar het juiste woord maar ook de taal klinkt weer als een goed muziekstuk. Nai nai, nai knik ik en meteen maakt mijn hoofd weer de bekende knikjes.
In ons nieuwe dorp op Lesbos wonen we midden in de natuur. Stilte. Veel vogeltjes dat wel. En heel veel groen, olijfboomgaarden. Wanneer we de voordeur uitstappen lopen we de groene velden in, geiten, schapen en een enkele koe kijken ons verbaasd na. Dichterbij de natuur wonen aan de rand van een dorp kan haast niet met uitzicht op de bergen en de zee op twee minuutjes afstand. De altijd blauwe zee. De zwaluwen vliegen af en aan, de zomer staat voor de deur.
Xenos
Er is een kleine supermarkt in ons dorpje, zo’n winkeltje van sinkeltje, van groente en fruit tot wierook tot stoffer en blik. Betalen kan alleen maar contant en aan afronden doet de eigenaar niet. Als iets 1 euro en 7 cent kost dan is dat ook 1 euro en 7 cent, kleine muntjes gaan door zijn handen en worden zorgvuldig geteld. Iedere aankoop wordt in een schriftje geschreven, de klant moet dus wel geduld hebben, hij heeft het er maar druk mee.
De eigenaar kijkt even de kat uit de boom met ons, de xenos. Als we iets zoeken, wat niet gemakkelijk is in zijn volgepakte winkel loopt hij ons overal achterna, met andere woorden hij loopt ons behoorlijk voor de voeten. Misschien heeft hij slechte ervaringen met buitenlanders, wie zal het zeggen!?
Thuis
De tweede dag wordt hij al toeschietelijker en de derde dag mogen we zijn winkeltje zelf doorlopen en zoeken wat we nodig hebben. Dag vier vraag ik om houtskoolblokjes van die kleine ronde waar men hier wierook mee brandt. Nou die heeft hij zeker. En dan krijg ik er wierookblokjes bij. Speciaal vanuit het klooster op Halkidiki, zomaar cadeau.
Hij pakt ze zelfs in, in een speciaal cadeau papiertje. Voor mij, voor mij. Met zijn lieve glimlach overhandigt hij mij zijn speciale cadeautje.
Dankbaarder kan ik niet zijn. Ik ben thuis, ik ben weer in Griekenland.
