Een stralende winterdag op Kythira

Een bijdrage van Anita Snippe, woonachtig op Kythira

Kythira is een eiland van contrasten en blijft ons dagelijks aangenaam verassen. Op alle fronten. Van eilandbewoner tot eilandgast, van de wilde bloemenpracht tot verscholen baaitjes en van noord tot zuid.

Van dorp naar dorp

Neem alleen al de 65 dorpjes. Witte en kleurige vlekjes, verspreid over het hele eiland. Met de auto ben je ongeveer een uur onderweg om van het zuidelijkste dorpje naar het meest noordelijke dorpje te rijden. Van oost naar west gaat iets sneller, maar reken toch gauw op 30 tot 45 minuten.

De infrastructuur op het eiland van noord naar zuid is erg goed. Uit gekkigheid noem ik het weleens ‘de snelweg’ van het eiland. Niet dat je hard kunt of wilt rijden, ik hou het op 60 kilometer per uur, maar wel omdat dit de belangrijkste verkeersader van het nog altijd stoplichtloze Kythira is. Op de ‘snelweg’ rij je van dorp naar dorp voor een broodje bij de bakker, een boodschap in een lokaal supermarktje of een koffietje in een van de vele kafenia op de route.

Chora

Van alle 65 dorpjes liggen er slechts zeven aan zee. Het pittoreske en fotogenieke hoofdstadje is Chora. Met de Venetiaanse burcht als historisch middelpunt. Beslist een ‘must see’. Maar het ware eilandleven speelt zich vooral af in de dorpen midden op het eiland. Voor het noorden is het dorp Potamos het levendige centrum. Voor het zuiden is Livadi de spil van vele Griekse gezinnen.

Tijdens onze eerste maanden op Kythira woonden we nabij Livadi. We waren toen nog heel hard op zoek naar ons definitieve plekje en we leerden snel. Willen we hier het hele jaar door wonen en het eilandleven meemaken dan gaan we niet verder met die droomplek aan zee. We kozen voor iets heel anders. Daarover een volgende keer.

Bosbad

Vandaag is het een stralende zonnige winterdag. Kythira is bij uitstek een eiland om te verkennen en te leren kennen. Met de auto, wandelend of fietsend. Of een combinatie van alledrie. Het is perfect wandelweer dus we pakken het rugzakje in met proviand en water. In 20 minuten zijn we met de auto op de plek van bestemming en duiken meteen de natuur in.

Het is jaren geleden dat we hier zijn geweest. Het werk gaat immers altijd voor het pleziertje. We genieten met volle teugen van de onverwacht leuke en spannende paadjes met om iedere hoek een mooi vergezicht. We wandelen van de ene groene vallei naar de andere. Onderweg passeren we olijfboomgaarden en velden vol met wilde bloemen en struiken. Hier en daar een plukje schapen. Het pijnboombos in dit gebied ruikt zo ontzettend lekker, dat kun je met recht een bosbad noemen.

Vroulea en Steno Avlaki

Uiteindelijk arriveren we al wandelend bij het schattige baaitje Vroulea. Er is niemand. De zee is aanlokkelijk, de zon is warm en een plons in het water in de winter is goddelijk. Het ernaast gelegen baaitje Steno Avlaki valt in dezelfde categorie van onbekende en verscholen inhammetjes. Niet iedereen houdt hiervan en gelukkig is er voor ieder wat wils op Kythira.

In totaal zijn er meer dan 40 stranden en baaitjes. En nog een flink aantal die alleen te bereiken zijn per boot. Van juli tot en met september zijn er diverse stranden met zonnebedjes en voorzien van alle gemakken voor de toerist. Naar welk strand gaat jouw voorkeur uit?

Meer weten over hun plekje op Kythira? Kijk dan op eengriekseiland.nl