Leven als kat en hond in Griekenland

Een bijdrage van Marion Teixeira, woonachtig in Griekenland

Sinds wij onze hond Dot op straat vonden heeft ze een gouden mandje. Zij is een deel van ons gezin, haar straatleven verleden ligt achter haar. Ze krijgt light-voer zodat ze niet te dik wordt, haar tandjes worden gepoetst, ze krijgt kauwstaafjes en snoepjes als beloning.

Naast ons bij een Griekse buurman liggen de zaken anders. Hij heeft een hond die op zijn stukje terrein aan een veel te kort touw ligt vastgebonden. Dat touw zit weer om een boom geknoopt. Hij heeft een bak water en krijgt ‘s avonds wat voer uit blik. Als ik onze Dot uitlaat en langs zijn huis loop kijkt hij me met treurige ogen na. Na een tijdje vermijd ik zoveel mogelijk om langs zijn huis te lopen. Op een avond horen we een harde gil vanuit die richting en we rennen ernaartoe. De buurman staat naast de hond die aan het touw bungelt. Het arme dier heeft zichzelf opgehangen aan de boom waar hij aan vastgeketend zat.

Mentaliteit

Nou is onze buurman een jongeman en je zou toch denken dat de jongere generatie anders met hun dieren om zou gaan. Maar niets is wat het lijkt soms in Griekenland. Een week later heeft hij een nieuwe hond aan een touw die nergens anders dienst toe doet dan om zijn armoedige terrein te bewaken.

Dieren zijn altijd een gebruiksvoorwerp in Griekenland geweest. Van oudsher waren honden er om te waken, poezen om ongedierte te vangen, geiten voor de feta en ezels om te dragen. Iedere Griek op het platteland heeft kippen voor de eitjes en zo zijn dieren altijd nuttig. Tegenwoordig is deze mentaliteit nog steeds sterk aanwezig en het kost moeite en veel educatie om hier verandering in te brengen.

Met onze Noord-Europese gedachtegang zijn onze dieren huisdieren. In Griekenland zien de meesten dat toch nog anders. Nu ziet iedereen die op vakantie komt natuurlijk de straathonden en vooral katten in grote getale. Anno nu nog steeds. Vooral poezen zijn leuk voor de toeristen, ze zijn altijd fotogeniek. Er worden kalenders van gemaakt, ze staan erg leuk bij al die blauwe Griekse luikjes. Toeristen voeren ze bij hun vakantieadres, adopteren zo’n schattig beestje de twee weken dat ze er zijn en laten het vervolgens achter. Poezen die ook niet gek zijn bedelen aan tafels bij restaurants om te kunnen overleven.

Gif

Zodra de laatste toeristen naar huis vertrokken zijn wordt er massaal met gif gestrooid. Meteen nadat het zomerseizoen eindigt, begint het. En vlak voor de eerste toerist voet aan land zet voor de paasdagen ook. Op een najaarsdag als ik vanaf mijn berg naar het stadje loop vind ik overal dode kattenlijkjes. Niet te tellen zoveel en Maps de poes van mijn vriendin Nina is er ook bij. En twee honden want die eten natuurlijk ook van het gif wat in stukjes vlees verstopt zit. Allemaal stuk voor stuk vergiftigd. Vanaf die dag kijk ik alle mensen in het stadje wantrouwig aan. Ben jij het, of jij? Ik zal het nooit weten te weten komen immers. We houden Dotje angstvallig aan de lijn.

Steriliseren

Wat we kunnen doen, proberen we te doen. Sterilisatie lijkt de enige oplossing vooral voor de enorme kattenpopulatie. Wij helpen een paar jaar mee, katten vangen en laten steriliseren. Mocht jij, als toerist in Griekenland komen en je ziet een kat met een hapje uit zijn of haar poezenoor dan weet je dat dit dier geholpen is en zich niet langer voort kan planten. In één week vangen we tegen de 300 katten die door een team van vrijwillige dierenartsen geholpen worden. Maar het lijkt water naar de zee dragen te zijn. We kunnen ze nooit allemaal helpen en nadat de dierenartsen ons eiland verlaten hebben volgt dikwijls een nieuwe golf van vergiftiging. Daar liggen onze gesteriliseerde poezen dood met het hapje uit hun oor. Want het toeristenseizoen gaat beginnen en hoteliers en eigenaren van restaurants willen over het algemeen liever geen poezen die rond scharrelen.

Op een ochtend als ik aan het vangen ben bij een huis waar meer dan twintig katten uit de vuilnisbak eten komt de eigenaar van dat huis naar buiten gestormd om me weg te jagen. ‘De katten’, zo schreeuwt hij tegen me ‘zijn er om muizen en slangen te vangen’. En wat dacht ik van de ratten waar hij last van heeft? Als ik hem uitleg dat gesteriliseerde poezen nog steeds ratten, muizen en slangen vangen raakt hij helemaal door het dolle, ik druip maar af. Ik kan mijn tijd beter besteden dan deze man een lesje biologie te geven.

Steun

Velen van jullie zijn op dit moment weer een vakantie naar ons mooie Griekenland aan het boeken. Mijn pleidooi is dan ook om te stoppen met al dat voeren van die leuke schattige katjes deze zomer. Als jullie weer naar huis zijn aan het eind van de zomer is er niemand meer die naar ze omkijkt.

Door al het voeren in de zomer krijg je overpopulatie en in de winter worden ze zwak en ziek om nog maar te zwijgen over de overlast die ze geven aan de bevolking. Als je echt iets wil doen of helpen koop dan zeker geen kalenders met poezen erop (of kijk eerst of de opbrengst bedoeld is om de poezen juist te helpen, want zulke kalenders zijn er ook).

Steun bijvoorbeeld de dierenorganisaties, vaak buitenlanders die het leed van al die Griekse dieren proberen te verzachten. Op bijna ieder eiland is wel zo’n organisatie te vinden.

Theoklitos Proestakis

Natuurlijk zijn niet alle Grieken zo. Op Kreta in het plaatsje Ierapetra, heeft Theoklitos Proestakis een enorme shelter. Hier vangt hij meer dan 300 honden en poezen op. Mijn pleidooi is dan ook om als je als toerist naar Griekenland gaat in plaats van dieren te voeren bij je hotel of appartement het geld wat je daaraan uitgeeft te storten op zijn rekening.

Donateurs zijn meer dan welkom. Kijk ook eens op de site van Takis Shelter: takisshelter.org.