Het hele jaar op slippers
Een bijdrage van Anita Snippe, woonachtig op Kythira
Wat beweegt menigeen om zichzelf een plek onder de zon te dromen? Het eindeloze verlangen naar een zuidelijk oord, een eigen plek onder de zon in mediterrane sferen om er met enige regelmaat neer te strijken of er zelfs definitief te gaan wonen. Een droomplek in Griekenland.
Zoektocht
De diverse redenen voor een eigen Griekse stek lopen uiteen maar er is wel een grote overeenkomst: het klimaat. In ieder geval was dat voor ons een reden om vanuit Groningen naar Kythira te emigreren onder het motto: het hele jaar op slippers. Een andere reden was het licht en de ruimte zowel in letterlijke als in figuurlijke zin. Toch ging de zoektocht naar dé droomplek op het eiland met de nodige hobbels.
Vraagprijs
In eerste instantie waren we gevallen voor die prachtige plek aan zee met een uitnodigende blauwe baai aan onze voeten. Het uitgestrekte strand van Afrodite waar de hartvormige stenen voor het oprapen liggen was op loopafstand. Op heldere dagen zagen we zelfs de contouren van Kreta. Een bod uitbrengen op dit stuk land met een betonnen ‘skelet’ werd enthousiast ontvangen door de verkoper. Hij kwam zelfs terug met een nog verdere verhoging van de vraagprijs! Dat was de wereld op zijn kop. We lieten het gaan en gingen door naar de olijfboomgaard aan zee en droomden verder over een traditioneel eilandhuis. Er was ruimte genoeg tussen de oude olijfbomen voor een paar gastenververblijven en met het geruis van de zee op de achtergrond konden we ons geluk niet op.
Nattigheid
Het was te mooi om waar te zijn. Na het uitbrengen van een bod met de benodigde voorbehouden werd het razendsnel geaccepteerd. Te snel, we voelden al nattigheid want aan de voorwaarden kon niet worden voldaan. Om een lang verhaal kort te maken; de archeologische dienst stond niet toe dat er in dat gebied gebouwd mag worden en dat is misschien maar goed ook.
Ondertussen verdiepten wij ons in prachtige ruïnes die met name te vinden zijn in de dorpjes midden op het eiland en die vooral vanwege de bijzondere architectuur een droomplek zouden kunnen worden. Op Kythira liggen er slechts 7 dorpen van de meer dan 60 aan zee, zelfs de hoofdstad Chora is gevestigd bóven zee op een imposante heuvel met een weergaloos oneindig uitzicht richting het zuiden.
Hoogspanning
We struinden steeds vaker door de traditionele dorpjes en ontdekten meer en meer prachtige huizen waarvan onze handen begonnen te jeuken om ze te gaan renoveren. Ware het niet dat de ligging vaak verre van perfect was. Gelegen aan een openbare weg bijvoorbeeld, te weinig buiten of juist heel veel tuin maar met een paar elektriciteitspalen er middenin. Toen nog dachten wij dat een zwembad noodzakelijk was en kwam er een wazig beeld voorbij van geëlektrocuteerde badgasten. Die palen bleken verplaatst te kunnen worden dus we brachten een bod uit. Verrassend genoeg kwam ook deze verkoper terug met een hoger bod dan de vraagprijs. Wat is dit voor Griekse gekkigheid?
Aannemer
Na vele bezoekjes aan diverse makelaars en vele gesprekken viel ons oog steeds weer op één specifieke bouwstijl die ons erg aansprak. Huizen gebouwd van stenen, geen bakstenen, maar meer in stukken gehakte rotsblokken. Solide en robuust. Bij de huizen in aanbouw konden we binnenkijken en waren verrast door de prachtige details. Zoals de ‘tzakia’, de vuurplaatsen, de mooie betonlook van de vloeren en de niet al te strak gestucte muren. Maar wie was toch die aannemer?
Na wat rondvragen kwamen we er als snel achter. We wilden heel graag een gesprek met deze echte Kytheriaan. Dat ging niet zo maar gebeuren want wat wilden twee van die blonde broekies? Daar had hij een punt want dé droomplek hadden wij nog niet gevonden. Het zou meer een aftastend gesprek zijn maar had de beste man daar tijd voor? Ander probleempje was toen beslist ons belabberde Grieks en we hoopten maar dat hij een beetje Engels zou kunnen spreken. Het gesprek kwam er toch maar daarover de volgende keer… wordt vervolgd.
Meer weten over hun plekje op Kythira? Kijk dan op eengriekseiland.nl
